කිරි අම්මා

ගොඩ දවසකින් මුකුත්ම ලියන්න බැරි වුනාන. පොඩි පොඩි ප්‍රෂ්ණ නිසයි එහෙම වුනේ.දැන්නම් දිග‍ටම ලියන්න පුළුවන් වේවි. නැවතත් මගෙ ලිපිත් එක්ක එකතු වෙන්න කියල මම ආරාධනා කරනව.

ළඟදි දවසක උදේ වෙච්ච සිද්දියක් මම කියන්න යන්නෙ. සුපුරුදු පරිදි මම උදේ වැඩට යන්න ලැහැත්ති වෙවී හිටියෙ. මම මූන හෝදන්න ලිඳ ළඟට ආව. අපේ ගෙවල් පැත්තෙ ඉන්න ආච්චි කෙනෙක් ආව ටවුම පැත්තට යන බස් එකකට ගොඩ වෙන්න. ලිඳ ළඟට ආච්චිව හොදට පේනව. ආච්චිගෙ වයස අවුරුදු 70 වකට වැඩි මිසක් අඩු නැහැ. ආච්චි ඉන්නෙ අපේ ගෙවල් ගාව ඉදල කිලෝමීටරයක් විතර ගම ඇතුලට වෙන්න. දුප්පත් කෙනෙක්.

ආච්චි මේ විදිහ‍ට උදේට එන්නෙ මාසෙකට විතර සැරයක්. ඒ ඉස්පිරිතාලෙ සායනේකට යන්න කියල දවසක් ආච්චි මට කීව. ආච්චිට අධි රුධිර පීඩනය කියන ලෙඩේ තියෙන්න.

ඉතින් වෙනද වගේම එදත් ආච්චි ආව පාරට. දැන් බස් එකක් එනකම් බලාගෙන ඉන්නව.

විනාඩි 10 කට විතර පස්සෙ බස් එකක් ආව. ආච්චිත් අත ඇල්ලුව. ඒත් බස් එක නතර කලේ නැහැ. පෞද්ගලික බස් එකක් ආවෙ. ආච්චි බොහොම අසරන විදිහට බස් එක යන දිහා බලාගෙන ඉන්නව. මෙතන ඉදල ටවුමට ටික දුරයි තියෙන්නෙ. ඒත් ආච්චිට පයින් යන්න අමාරුයි. එයා ගොඩක් වයසයිනෙ. අනික කිලෝමීටරක් විතර පයින් ඇවිත්නෙ ඉන්නෙ.


වයසක කෙනෙකුට මෙහෙ‍ම දෙයක් උනාම එයාල බොහොම අපහසුතාවයට පත් වෙනව. මොකද තරුණ කාලෙදි වගේ දුවල පැනල වැඩ කරන්න දැන් බැහැනෙ. බස් එකේ හිටිය රියදුරු මහත්තයටත් මොකක්හරි හදිස්සියක් තියෙන්න ඇති. එයත් ජීවන සටන ගෙනියන කෙනෙක්නෙ. වැඩිම වාර ගණනක් බස් එක පාරෙ ගෙනිච්චොත් තමා ගාන වැඩිපුර හම්බ වෙන්නෙ. නමුත් වයසක කෙනෙකුට මෙහෙම සලකන එක හරි නැහැනෙ.

මේව රජයවත් ඔය තියෙන සමිති සමාගම් වත් දකින්නෙ නැද්ද?. මගීන්ට ගුනාත්මක බස් සේවාවක් කවද ලැබෙයිද කියලට කාටද කියන්න පුළුවන්?. මේව දකින ඊළඟ පරම් පරාව වැඩිමහළු අයට කොහොම සලාකාවිද කියල මට හිතාගන්න බෑ. ඔයලටත් හිතෙන දේ Comment එකකින් සටහන් කරන්න. ඒක මට ගොඩක් වටිනව.


එහෙනම් කට්ටියම අවුරුදු උත්සවේට එනවනෙ... අපි එදාට හම්බ වෙමු.....