අල්ලට ශිල්ප සිගා සරසවි පාරේ

අල්ලට ශිල්ප සිගා සරසවි පාරේ
වල්කොල අතුට නිදා බෝඩින් යහනේ
හොදටම කෙට්ටු වෙලා ගණදෙවි රූපේ
පාළුයි සිහින විමානේ //

සූ සැට ශිල්ප කලා සල් පිලකට නෙගැනේ
හඳ එලියෙන් කිසිදා ලිප ගිණිදැල් නොනැගේ
සත් රුවණින් වැසි වස්සන මන්තර ගුරුකම් හුරුකල
කොම්පියුටර් නොදැනේ //

අල්ලට ශිල්ප සිගා සරසවි පාරේ .....

ඡන්දෙට පැල් රැක්කා ගිණි තැප්පට සරියේ
මවු පිය කඳුළු වැටී සහතිකපත් මැකුණේ
රණ් අකුරින් නම ලියවුනු රණ් කැටි පුතුනට පමණයි
සිංහාසන සැදුනේ //

අල්ලට ශිල්ප සිගා සරසවි පාරේ .....


ගායනය : ගුණදාස කපුගේ

මේ සිංදුව මට අහන්න හම්බ වුනේ අහන්බෙන් වගේ. මම ඉස්සර කපුගේ ශූරීන්ගෙ සුපුරුදු සිංදු ටික අහනව විතරයි කරන්නෙ. දවසක් ‍රේඩියෝ එකේ වැඩසටහනකට මේ සිංදුව දැම්මා. මාත් කපුගේගෙ ෆෝල්ඩරේ ඇදල බලපුවාම සින්දුව තියෙනව. ඊට පස්සෙ ලංකාවෙ තවත් එක් කේදවාචකයක් ගැන කියවෙන මේ ගීතය මගෙ හදවතේ නිතරම ලැගුම ගත්ත. සුපුරුදු පරිදි මේ ගීතය අහන්න මෙතනට කොටන්න වෙනව.

නියම comment එකක්

මම කලින් ලියපු ලිපියට නියම comment එකක් තිබුණ. මම ඒකට නියම කියල කියන්නෙ මම ලියන දේවල් වලට මෙච්චර කාලයක් comment ආවෙ මටනෙ. මේ comment එ‍කේ මාව වගේම මගෙ අම්මවත් මතක් කරල තිබුණ. හැබැයි මට පුතා කියල මගෙ අම්මට ඌට ලියන්න පුළුවන් මට ගියන්න බැරි වචනෙකින් තමා ආමණ්ත්‍රනය කරල තිබුණෙ. මගෙ අම්මව මතක් කරපු එකනම් හොඳා. නමුත් මතක් කරල තිබුණ විදිහෙ වැරැද්දක් තියෙනව. මොකද මගෙ මොකක් හරි වැරැද්දක් තියෙනව නම් අම්මට බැනල වැඩක් නැහැ. මෙතෙක් මට comment කරපු අය බොහොම පළපුරුදු අය. ඒ අය මගෙ වැරදි බොහොම නිහතමාණී විදිහට පෙන්නල දීපු වෙලාවල් තිබුණ. ඒ වගෙම මට සුභ පැතුව. ඒත් මේ comment එක දාපු වීරය මොන මානසික තත්ත්වෙක ඉදල comment කලාම කියල මට හිතාගන්න අමාරුයි. මට ඌත් එක්ක කිසිම තරහක් නෑ. නමුත් බෙහොම කලකිරීමක් අති වුනා. මොකද විශ්ව ගම්මානෙට අපි යන ගමනෙදි මේ වගේ ගෝතයො මෙනව කරයිද කියල මට හිතාගන්න අමාරුයි. මගෙ Blog එකේ කුණු ගොඩවල් තිහගන්න අකමැති නිසා මම ඒක අයින් කරල දැම්ම. හිතට සතුටක් දැනෙන‍්නෙ බහුතරය ඉන්නෙ හොඳ පැත්තෙ නිසා. මට comment කරන ‍ගොඩක් අය මම අදුනන්නෙ Blog ලියන්න ආවට පස්සෙ. මෙතෙක් මට හොඳ වචනෙන් comment කරපු සියළු දෙනාට මගෙ හදපිරි ස්තුතිය.

මමත් Domain එකක‍ට මාරු උනා

පොඩි පොඩි වෙනස් කම් කීපයක් එක්ක මමත් Domain එකක‍ට මාරු උනා.(shaminda.info) ඒක කරල දුන්නෙත් කණියම තමා. ඔය සම්බන්දයෙන් මම මුකුත්ම දැනගෙන හිටියෙ නෑ. ඒ හරිය මුල ඉදලම කියල දීපු කණියට මම ගොඩක් ස්තුති වන්ත වෙනව. මෙකද කණිය නිසා තමා අද මම මේ වගේ ගමනක් ආවෙ. යොහාන් මල්ලිත් මට සෑහෙන්න උදව් කරා. එයාටත් බොහොම ස්තුතියි. ලගදීම මම ලියන ගී පද වැල් වල ගීතත් මගෙ blog එකේ ඉදලම අහන්න සලස්සන්න කටයුතු කරන්නම්කො. මෙතෙක් මගෙ blog එක බලපු, comment කරපු, මට උදව් කරපු හැමෝටම නැවතත් බොහෝම ස්තුතියි.

බිඳුණු පෙම් හද නිවාලන්නට කඳුල නුඹ ආ දා........

බිඳුණු පෙම් හද නිවාලන්නට
කඳුල නුඹ ආ දා
අඳුර රජයන හුදකලා සිත
නුඹට පෙම් බැන්දා

සරාගික වූ නෙතින් ගිලිහී
ජීවිතෙන් පිදු ආදරේ //
නිමා වූ සිහිවටන පමණකි
දෙනෙත් දෑලේ ඉදි වුනේ
කඳුල නුඹ පිපුනා
දැවී ගිනිගත් පෙම් සුසානේ
කඳුළු මල් පිපුනා

බිඳුණු පෙම් හද ........

ප්‍රේම ආතුරයන් වෙලා
ජීවිතේ තනි මන්සලේ //
දිනෙක ඇය මා අමුත්තන් සේ
යලිත් හම්වේවී
කඳුල නුඹ නාඩන්
දුරස් වන්නනේ නැතේ නුඹ මා
කඳුල නුඹ නාඩන්

බිඳුණු පෙම් හද ........


තවත් මගෙ හදවතේ රැදුනු ගීතයක් මම ඔයාලට ගෙනාව. මේක අහන්න එකෙන්ම. com එකට ගිහිල්ල පුළුවන්. අමතක නොකර comment එකකුත් දාන්න.

අපේ කිරී

අපේ ගේ පිටිපස්සසෙ කුස්සිය තියෙන හරියට නිතරම ලේනෙක් එන්න යන්න පටන් ගත්ත. ඉතින් අපේ අම්ම පලන්න කියල ගෙනත් දාල තිබුණු දර කොටයක් උඩට කෑම ටිකක් දාල බැළුව. ලේනත් ඒව කාල ගියා. පළවෙනි දවස් වල බොහොම බයෙන් තමයි ලේන ආවෙ ගියෙ. පස්සෙ පස්සෙ ලේන අපිට සෑහෙන්න හීලැ උනා. අම්ම ලේන‍ට කිරී කියල කතා කරන්න ගත්ත. ඊට පස්සෙ තාත්ත බිත්තියෙ ලෑලි කෑල්ලක් ගහල ඒකට කෑම දාන්න පටන් ගත්ත. එතකොට ලෙන්නු ගොඩක් එන්න යන්න පටන් ගත්ත. ඒත් කිරි තරම් අපි‍ට හීලැ උනේ නෑ.

දවසක් වහලෙ උඩ කිරී මහ හයියෙන් කෑ ගහනව. අපි එලියට ඇවිල්ල බැළුව මොකද කියල. පාරෙ යන බල්ලෙක් වත්ත‍ට ඇවිල්ල. ඊට පස්සෙ බල්ලව පන්නල කිරී‍ට කතා කලාම කෑ ගහන එක නැවැත්තුව. උදේ‍ට කෑම දාන්න පරක්කු උනොත් කිරී ගේ ඇතුලට ඇවිල්ල කෑ ගහනව. හැබැයි අනිත් ලේන්නු එහෙම නෑ. අපේ අම්ම සාලෙ ජනේලයක් ගාවින් පුටුවක් තියාගෙන හිටියොත් කිරිත් එතනට ඇවිල්ල ඉන්නව. අම්ම උදේට රේඩියෝ එකේ බණ අහනව. එතකොටත් කිරි ඇවිල්ල බණ ඉවර වෙනකන් ඉදල යනව. අම්ම පේන්න හිටියෙ නැත්නම් කිරි කොහොම හරි අම්ම ඉන්න තැනට හොයාගෙන යනව.

අපේ කුස්සිය පිටි පස්සෙ තිබුන පරණ තේ කොල පෙට්ටියක්. ඒක ඇතුලෙ පරණ බෝතල් යකඩ කෑලි දාලයි තිබුනෙ. කිරී ඕක ඇතුලෙ කූඩුවක් හදන්න ගත්ත. ‍ටික දවසකින් කිරි එන්නෙ නැතිව ගියා. අනිත් ලේන්නු එනව. ඒත් කිරී කියල කතා කලාම වෙනද එන ලේනා නෑ. ඔය අතරෙ අපේ තාත්ත තේ කොල පෙට්ටිය ඇදල බැලුව. තේ කොල පෙට්ටියෙ අතුලෙ තිබුනු යකඩ දැලක හිර වෙලා කිරී මැරිල හිටිය. ඒ ගාවම කිරී බාගෙට හදපු කූඩුවත් තිබුණ.

තාමත් අපේ ලෑල්ලට කෑම කන්න ලේන්නු එනව. ඒත් කිරී තරම් අපිත් එක්ක මිත්‍රශීලී නෑ. ම‍ට තාමත් හිතාගන්න බැරි කිරී අපිත් එක්ක හීලැ උනේ අපි කෑම දාපු නිසාද ?. නැත්නම් වෙන මොකක් හරි හේතුවකටද කියල.

තවත් එක් සිදුවීමක්

පෝය දවසට අපි හැමෝම පන්සල් යනවනෙ. මාත් පන්සලට යන්න කියල හිතාගෙන පාරට ආව. ඇත්තට පන්සලට ගියාම අපේ මනසට කොච්චර සහනයක්ද. පෝය දවසට අවට පරිසරේ උනත් අමුතු එලියක් තියෙනවනෙ. උදේනම් උපාසක උපාසිකාවො සිල් සමාදන් වෙන්න පන්සලට යනව. හවසට අනිත් හැමෝම වගේ පන්සල් යනව. පාර බලන්න ලස්සනයි. ඔය අතරින් බීගත්ත මිනිහෙක් නෑදෑ පරම්පාරාවකටම බැන බැන ආවොත්. එහෙම දෙයක් එදා ඇසළ පෝය දවසෙ උනා. මිනිහෙකුට කියන්න පුළුවන් තුච්චම තුච්ච වචන වලින් බැන බැන පාරෙ යන්න ඔයාලට පුළුවන්ද ?. සුද්දො සිංහලයව නැති කරන්න දීල ගිය දෙයක්නෙ අරක්කු. මොකද සිංහලයො වගේ ජාතියක් ඉහළට ආවොත් උන්ට තියෙන තැන නැතිව යනව. ඒක නිසා සුද්දො ලංකාවෙන් යද්දි ඔය වගේ විශබීජ පැල කරල ගියෙ. බලාගෙන ඉද්දි ඒව පැතිරිලා යනව. වගකිවයුත්තො නිහඩයි. තවත් අය උඩගෙඩි දෙනව. නමුත් කල්පනා කරල බලන්න, අපි බුද්ධාගමත් එක්ක පෝෂණය වෙච්ච ජාතියක්. ගමයි පන්සලයි, වැවයි දාගැබයි කියන සංකල්පෙට තමා වැඩ ක‍ටයුතු කලේ. පුරාණෙ ලංකාවෙ හිටිය රජවරු ඒ විදිහට කටයුතු කලා. නමුත් දැන් එහෙම වෙනවද ?. අපි ජාතියක් විදිහට ඉදිරියට යන ගමනෙදි මේ වගේ දේවල් වෙද්දි අපි මොකද කරන්නෙ. සමහරක් බුද්ධාගමයි සිංහල කමයි රැකගන්න දගලන කො‍ට තවත් පිරිසක් කරන වැඩ තමයි මේව. අපේ රටේ නීති හදල තියෙන්නෙ මේ වගේ දේවල් වෙන්නද ?. අපි විශ්ව ගම්මානෙට යන්නෙ මේ වගේ දේවල් එක්කද ?. comment කරන්න. ඒක මට ගොඩක් වටිනව.

පොඩි වෙනසක්

මට ඊයෙ මහ කම්මැලි දවසක්. ඉතින් කම්මැලිකම යන්න සිංදුවකුත් අහගෙන පාඩුවෙ හිටිය. ඒ හරි යන්නෙත් නෑ. ‍මොනව කරන්නද කියල හිත හිත ඉන්නකොට කණියලගෙ මලය හම්බවෙන්න යන්න හිතුන. ඉතින් මම හිමීට පල්ලම් බැහැල ආව යොහාන් ඉන්නවද කි‍යල බලන්න. වදින්න ගිය දේවාලෙ ඉහේ කඩාගෙන වැටුන වගේ ඌ නෑ. මාත් ඉතින් ආපහු ගෙදරට එනව. එකපාරට පොඩි විසිල් පාරක් ඇහිල බලපුවාම යොහාන්. මල් හතයි. ඊට පස්සෙ දෙන්නත් එක්ක ගෙදරට ගිහිල්ල මලයගේ රාජකීය යන්තරෙත් දාගත්ත. ඊට පස්සෙ තමා ඔයාලට දැන් මේ පෙ‍්න විදිහට Blog එක වෙනසක් කලේ. හොදයි නේද?. සම්පූර්න ස්තුතිය යොහාන්ට. ඇත්තටම යොහාන් ගැන පොඩ්ඩක් කියන්න ඕන මේ වෙලාවෙ. අළුත් දෙයක් කරන්න හදන බොහොම නිර්මානශීලි තරැණයෙක්. ඉතින් මටත් ගොඩක් උදවු කරල තියෙන කොල්ලෙක්. එකෙන්ම ස්තුතිය යොහාන්ට.

වලා තීරයෙන් එහා

මේ සින්දුව අහනකොට මට මතක් වෙන්නෙ මගෙ හොදම මිතුරෙක්ව. ඒ තමා ක්‍රිස්ටිය. ඔයාලට මිනිහ ගැන දැන ගන්න කැමති නම් මෙතනට කොටල බලන්න. ගිරිඋල්ලෙ ඉන්න කාලෙ මගෙ වගේම අනිත් අපේ හිටිය යාළුයවො ඔක්කොගෙම ‍වගේ හොදම යාළුව උනෙ ක්‍රිස්ටිය තමා. දැන් ක්‍රිස්ටිය ලංකා‍වෙ නෑ. වැඩිදුර අධ්‍යාපනය ලබන්න විදේශ ගත වෙලා ඉන්නෙ. ඉතින් උගෙ හදවතේ නිතරම ලැගුම් ගත් ගීතය මම ඔයාලට දෙන්නම්.

වලා තීරයෙන් එහා
කොහේද ලෝකයක්
සොයා ඇදෙම් පැතුම් බිගුම්
අපේම ලෝකයක් //

තරංගයක් ලෙසින් නදී
බිදී නොයන් සිතින්
වසන්තයක් ලෙසින් උදාව
එන්න ජීවිතෙන්

වලා තීරයෙන් එහා ......

සිහිල් සහන් සුසුම් සරින්
පවන් රොදක් ලෙසින්
නැවුම් පැතුම් අරන් වඩින්න
පෙම් උයන් දොරින්

වලා තීරයෙන් එහා ......

ගායනය : T.M ජයරත්න

හදවතේ රිද්මය සොයා යන සිංහල ගීතයේ තනුව, හදවතේ ලැගුම් ගත් ගීතය සමග එක් වෙන්න. මේ ගීතය අහන්න කැමති අය මෙතනට කොටන්න. ඒ වගෙම ඔයාල කැමති සින්දුවල පදමාලා මගෙන් ඉල්ලන්න. මම ඔයාලට ඒව දෙන්නම්. ගීතය අහන්න එකෙන්ම. com එකට ගොඩ වෙන්න.

හදවතේ ලැගුම් ගත් ගීතය

රාත්‍රිය උදා උනා
නින්ද ඇයි නොඑනනේ //
රාත්‍රිය උදා උනා

ඔබ හමුවූ දා පටන්
මා හදවත අවදියෙන් //
රැය පහන් වෙලා යයි
නොවී නිදි දැහැන්

රාත්‍රිය උදා උනා
නින්ද ඇයි නොඑනනේ
රාත්‍රිය උදා උනා

ඔබ අව්දින් සිව් දිගින්
මා දෙනෙතේ දැවටෙමින් //
සිත තැව්ල් මවා ලයි
පුරා රැය නෙතින්

රාත්‍රිය උදා උනා
නින්ද ඇයි නොඑනනේ
රාත්‍රිය උදා උනා

ගායනය: T.M ජයරත්න

හදවතේ රිද්මය සොයා යන සිංහල ගීතයේ තනුව, හදවතේ ලැගුම් ගත් ගීතය සමග එක් වෙන්න. මෙම ගීතය ඇසීමට මෙතන කොටන්න.

ජය ශ්‍රී

මගෙ පළවෙනි ලිපි දෙක බලල මාව සයිබර් අවකාශ පිළිගත්ත, මාව දිරිමත් කරපු, මගේ වැරදි පෙන්නල දීල නිවැරදි කරපු හැමෝටම ස්තුතියි. සුද්දො හදපු යන්තර වලින් අපේ කොල්ලො කෙල්ලෝ දාන වැඩ දැක්කාම මටත් මාර අභිමනයක් හිතට එනව. ඒ මොකද මාත් සිංහලයෙක් නිසා. ජාතියක් විදිහට ඉදිරියට යන ගමනෙදි ඒ වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න මාත් ඉන්නව. අපි හැමෝම එකතු උනොත් කරන්න බැරි දෙයක් නෑ. හැමෝටම ජය ශ්‍රී.

මගේ විස්තරේ

හොදයි එහෙමනම් මම ගැන පොඩි විස්තරයක් කරන්නම්කො. මගෙ සමපූර්ණ නම තමා විජේසුන්දර ඒකනායක මුදලිගේ ශාමින්ද ඒකනායක. මගෙ උපන්දිනේ 1987/06/04. අම්ම මනෝහරි රණසිංහ. තාත්ත විමල් දයානන්ද ඒකනායක. මට සහෝදර සහෝදරියො නැ. මට ආදර වන්තියක් ඉන්නව. මම ඉපදුනේ මීරිගම. ඉස්කෝලෙ ගියෙ ගිරිඋල්ල වික්‍රමශිලා ජාතික පාසලට. අපි වැඩි කාලයක් හිටියෙ ගිරඋල්ලෙ. A/L කරල ඉවර උනාට පස්සෙ අපිට මීරිගමට එන්න වුනා. මම ගොඩක්ම කැමති සිංදු අහන්න. තව පොත් කියවන්නත් කැමතියි. අපේ රටේ හැමතැනම ඇවිදින්න යන්න කැමතියි. වොලිබෝල් ගහන්නත් කැමති. මම හැමෝම එක්ක විහිළුවක් කරල බොහොම සතුටින් ඉන්න කැමතියි. මේ දවස් වල තාත්ත එක්ක එකතු වෙලා වත්තෙ වගාවක් කරගෙන යනව. ඒ ගැන පස්සෙ කියන්නම්කො. මෙච්චරයි ඉතින් මම ගැන කියන්න තියෙන්නෙ.

පලමු සටහන..

ජිවි‍‍තෙ පළවෙනි වතාවට තමා මෙහෙම දෙයක් ලියනනෙ. මුලින්ම මෙහෙම දේකට මම දැක්කෙ අපේ කණියගෙ Blog එක. ඊටපස්සෙ මටත් පොඩි ආසාවක් ආව Blog එකක් ලියන්න. හැරි හැරි හිටියෙ නෑ. කෙලිනම ගියෙ කණියලගෙ ගෙදර. යනකොට මිනිහ බරටම වැඩ. කියල වැඩක් නැ උගෙ වැඩේ පැත්තකින් තියල මුල සිට සරළව කියල දුන්න. ඊට පස්සෙ ඔක්කොම වැඩ කරල දුන්නෙ කණිය තමා. මොනවද එකෙන්ම ස්තුතිය කණියට තමා.පරිඝණක වැඩ කටයුතු වලදි කණිය වගේම ඉගාෂ් වත් මට සෑහෙන්න සහය වෙලා තියෙනව. මගෙ computer එකට Windows7 ඔබල දුන්නෙ ඉගාෂ් තමා. මෙ වෙලාවෙ ඌව වගේම කණියගෙ මල්ලිවත් මතක් කරන්නව. එයත් මට සෑහෙන්න සහය දිල තියෙනව. හරි කටටියම මතක් කලා. මම ගැන විස්තර පස්සෙ කියන්නම්කො. එහෙනම් පස්සෙ හම්බ වෙමු. නැවතත් කණියට ස්තුතිය.